บทที่ 71 ทำได้เพียง

ฝั่งตรงข้ามเมื่อได้ยินประโยคนี้ พร้อมแววตาขึงกว้างเอาจริงเข้าถึงกับขำไม่ออก แม้ในใจอยากจะทำอย่างนั้นก็ตาม

“ว่าไงนะ..”

ทำได้เพียงพึมพำ จ้องตากลับคืนไปเท่านั้น ในขณะร่างสูงถูกถามกลับเงียบกริบ แสดงสีหน้าเคร่งขรึมเดาทิศทางไม่ถูก ก่อนจะลบริมฝีปาก ผายมือขนานลำตัวอนุญาตให้ค้นหาสิ่งแปลกปลอมตามสบาย และแน่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ